Costuma ferroviària

Lo tren de 6h46, darrièra rama, al fons.
M'asseti totjorn pas luènh d'el.
Sabi pas ont lo pren lo tren, que, quand i monti ieu, el sembla ja plan installat. 
Narbona ? Perpinhan? 
Sabi pas. Parlam pas.
Me soritz. 
Li sorisi.
Li disi bonjorn.
Capeja.
Son casco sus las aurelhas.
M'asseti.
Pas en fàcia, mas dins sa diagonala. Règla tacita de la vida ferroviària: tant que i a de plaças, se cal pas assetar en fàcia, per pas se geinar... las cambas... sabètz?
E dormissi.
Me desrevelhi quand arribam a la gara de Montpelhièr. 
M'estiri, badalhi, me vestissi, me lèvi, fau que me'n vau e el me daissa totjorn passar, capeja e soritz.

Es nòstre ritual del matin.

A la cinquantena avançada.
Lo vesi vielhir.
D'una annada sus l'autra, carga, pecaire.
Benlèu se ditz çò mème de ieu.

Uèi de matin, èra anat a la primièra rama del tren. Lo vegèri a travès la fenèstra quand me passèt davant lo tren.
Anèri a nòstra plaça costumièra. 
I èra pas.
Traïson.