Aqueste matin, me desrevelhèri a 6h.
Per pissar.
« ba, vau dormir un bocin mai, una oreta per èsser en forma. »
Quand me desrevelhèri, èran 9h45….
Rai. Èri lassa.
Anèri a la gara prene lo tren per Ercolano. Abans, m'arrestèri a Fofo que li crompi un entrepan cada jorn. Quand veses çò qu'es un panino aquí, çò qu'apèlan en França « panini » fa rire.
Prenguèri lo tren e al cap d'un moment, reconeguèri pas los arrèsts de la velha. E Vesuvi que vesiái per la fenèstra, lo vesiái pas mai, çò qu'es embestiant per un tren que se ditz « Circumvesuviano ».
Me lèvi per verificar un dobte sus la mapa qu'es en dessús de la pòrta.
Ai pas pres lo bon tren.
Me tòrni assetar.
Lo tipe d'en fàcia, que o vei plan que soi una colhassa :
« Dove voi andare ? »
«A Ercolano ».
Cara conscrita.
Sorisi, risi, fa pas res. Agachi la mapa del país dins mon libre. Ai pres lo tren que passa en dessús de Vesuvi mentre que lo que va a Ercolano passa en dejós. Le tipe me mòstra del det « Vesuvi es alai ». A ben oè, es de l'autre costat rapòrt a ièr.
Aprèp, m'explica sai pas qué, me fa un rasonament sus lo Vesuvi vièlh, lo nòu qu'es a sortir e sai pas tròp de qué, entre mon nivèl flac de mon italian e lo nivèl sonòr din lo tren…
Lo tipe, plan brave, m'explica que me cal davalar a la « prossima ferrata », de prene lo tren dins l'autre sens, de davalar a Barra e a Barra, de prene lo tren per Ercolano.
Davali a la prossima ferrata en granmercejant milanta còps mon salvaire.
E aquí, es la gara del desèrt. Pas un cat, pas una informacion. Vau a l'autra via (logic, non ?), dubrissi la saca per escriure mon aventura. Maganha ! Ai daissat lo quasernet dins lo tirador de la cambra ! N'auriái plorat ! Me congosti tant d'escriure quand ai un moment de sosta que perdre aquel plaser per la jornada es pas possible !
Aprèp, m'explica sai pas qué, me fa un rasonament sus lo Vesuvi vièlh, lo nòu qu'es a sortir e sai pas tròp de qué, entre mon nivèl flac de mon italian e lo nivèl sonòr din lo tren…
Lo tipe, plan brave, m'explica que me cal davalar a la « prossima ferrata », de prene lo tren dins l'autre sens, de davalar a Barra e a Barra, de prene lo tren per Ercolano.
Davali a la prossima ferrata en granmercejant milanta còps mon salvaire.
E aquí, es la gara del desèrt. Pas un cat, pas una informacion. Vau a l'autra via (logic, non ?), dubrissi la saca per escriure mon aventura. Maganha ! Ai daissat lo quasernet dins lo tirador de la cambra ! N'auriái plorat ! Me congosti tant d'escriure quand ai un moment de sosta que perdre aquel plaser per la jornada es pas possible !
La pizza es arribada.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Mercé :)