Ataulada a una pizzeria "verace napoletana dal 1923", soi a esperar de poder far la comanda de ma primièra margherita. L'aire condicionat me bufa fòrt en dessús del cap e m'a secada la susor. Ai ja vuejat mièja-botelha de mon aiga que pica. Ai ja plan caminat dempuèi 9h aqueste matin que soi arribada en vila.
Lo bus que còsta un uèlh per far las quatre minutas de l'aeropòrt a la gara centrala (1€ la minuta...) m'a daissada davant l'estatua bèla de Giuseppe Garibaldi que d'ara endavant me servirà de bossòla. L'ostalariá es a la drecha de GG. A 9h30, soi davant la pòrta del B&B, es dins un carrieron sorne, marca-mal, perpendicular al grand Corso Umberto I, mas Expedia aviá dich que podiam pas arribar abans 11h, fa pas res, vau passejar pel barri. Me feliciti d'aver crompat aquela saca d'esquina que me permet de caminar mai d'aise e plan mai discretament qu'una maleta de ròdas. M'agrada pas de passar per una torista, emai ne siaguèsse una. Ai daissat las carrièras me prene e camina que caminaràs a descubrir lo barri, las carrièras, l'avenguda bèla, la pauretat, las botiguetas, lo mond que vivon. Espinchar sens se far agantar.
La primièra causa qu'ai compresa en davalant del bus es que quand siás pedon, e serai pedon fins a dissabte, se vòles traversar, te cal aver un parelh de colhons, 250g. de baujum e un àngel de la gàrdia plan crane. Mòde d'emplec: te metes sul passatge pedon, agachas de cada costat e quand las veituras te semblan ni tròp pròche, ni tròp velòças, rau, aganta-te a ton string, tanca los uèlhs e passa! (Ara, o fau sens tancar los uèlhs)
Mon temps d'Alibus e ma passejada m'auràn confortada dins ma decision de pas logar d'autò. Es lo caòs complet: lo còdi de la rota es pas arribat fins aquí e los fuòcs de senhalizacion, los prenon per de decoracions nadalencas. Es l'anarquia organizada, cadun fa un pauc coma vòl e aquò marcha. Pas un accident de vist encara!
Pròva que lo caòs s'equilibra totjorn.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Mercé :)