Caton

Doni un caton, un mascle, color : ros e blanc, nascut lo 15 d'abril, pròpre e desmamat, acostumat als chins. Es disponible sul pic. 
Lo pòdi portar se demoratz dins un triangle Tolosa Perpinyà Marselha. 

EDIT: lo que s'apelava fins ara "Ubu" se'n va viure a Cornonterralh, de l'autre costat de la montanha, se dirà "Romegaire" e conviurà amb un autre gat ros e un chin tot borrut!

Novèlas pas frescas : Escala a Seta (1)

Ai pas agut lo temps de vos parlar de LA dimenjada memorabla d'Escala a Seta! Mas i anatz pas escapar. 

Veguèretz de fòtos del primièr jorn, e ara, cal que vos parle del segond jorn, mai exactament del matin del segond jorn que foguèt memorable.

La star d'Escala a Seta èra un velièr enormàs, lo segond velièr mai gròs del mond, un batelàs rus que m'a calgut mièja ora per trobar lo nom sus Google de tant que lo prononciavi mal : lo Krusenstern. 

M'o cal plan avoar, ieu me'n batiái un pauc del batelàs rus. Çò que m'interessava d'Escala a Seta èra mai que mai la musica, lo manjar, lo beure e l'ambient e non pas visitar de batèus-recòrds-mondials.

Divendres de ser, lo pròf me diguèt : "se venes vestida de blanc e amb l'autbòi, montaràs sul batelàs."

Divendres, a 10h, èri sul cai d'Algièr, vestida de blanc, amb l'autbòi e fièra coma un bar-tabat.

A 10h sul cai d'Argièrs, i aviá ja una coa de cent mètres (exagèri pas) per anar visitar lo batelàs. 

Mas los autbòis e tamborns passèrem davant tot lo mond per anar jogar sul batelàs. Ieu aviái vergonha de passar davant tot aquel mond que fasián la coa dempuèi mièja-ora, mas dins la vida, i a los VIP e los que fan la coa. Per un còp que soi dins la primièra categoria!

E amont, joguèrem pels marins russes. Èra lo primièr còp que jogavi per una "aubada"... e davant de marins en rengueta tanben! Lo moment que un dels marins, caucasian, se botèt a dançar a sa mòda demorarà dins los sovenirs de totes los autbòis e tamborn qu'eriam amont.

Lo primièr que ditz que faguèri de playback a mitat  perque coneissiái pas completament los tròces serà fòrabandit del blòg per traïson. 

Visitèri pas perque aviái paur de perdre la còla, de pas mai sortir d'aquel batelàs e que los russes m'emportèsson perque tot lo mond o sap que los marins russes fantasman grèu sus las autboissairas (o lo contrari) 

Ne coneissi de mond que s'i serián regalats de far de fòtos...

Aprèp l'aubada sul batèu, i aviá lo passa-carrièra per las ajustas. Aquò tanben èra lo primièr còp. 

Un mot : Ò 'FANT!!!!

Pasmens, ai la costuma de jogar d'autbòi per carrièras, mas aquí èra completament diferent! Eriam una tropelada d'autbòis e tamborns e dins lo public, i aviá de mond A BODRE per carrièras, quichats suls trepadors, passaviam al mitan del mond e lo mond nos portavan, t'i aviá un estrambòrd... En mai d'aquò, veses los setòris qu'espèran los autbòis e que cantan çò que jògas, que coneisson lo repertòri... Sentisses la fòrça d'una tradicion e d'una identitat.

Aprèp lo torn de vila, arribèrem a la Criée, e aquí, l'orgasme : los ajustaires alinhats un en fàcia de l'autre, las lanças crosadas e los autbòis e tamborns que i passam dejós. 

Aquel passa-carrièra foguèt per ieu un grand moment e una revelacion : vòli far aquò. Ai lo temps, soi pas preissada, mas tranquillona, me vau trabalhar tot lo repertòri setòri per tornar passar jos las lanças das ajustaires. 

Un grand mercés plan calorós al Mèstre Charrié de nos dubrir la pòrta a totas aquelas aventuras, e un brave mercés als autbòis e tamborns que s'adaptèron al parelh d'autboissaires començaires  que sabián pas totes los tròces :) Una polida transmission de tradicion.

Ont me fau raubar la vedeta per una estela de l'X (la salopassa!!!)

Ei! Tòrnan parlar de ieu dins l'Occitan pels nulasses! 

Se vei que los dos mascles èran tot contents qu'aguèsse parlat d'eles dins lo blòg, al mens tant coma ieu quand parlèron de mon blòg dins son emission.

E dijòus, parlèron de ieu tornar. Èran tot cauds de la fava, e ieu èri tota isterica de los ausir tot escarrabilhats. Urosament que n'aviái pas mesas de braietas... que las auriái banhadas!

Mas en escotant la seguida de l'emission, comprenguèri perque èran escaufats de la fava aqueles dos mascles plen de testoterònas : èran anats veire lo sit internet de Celine Bara, l'actritz X que se presenta a las eleccions en Arièja, sit ont i a tota sa filmografia a disposicion... (lo sit marcha pas , plan fach, banda de porcasses!)

Bon, la causa que me rassegura (o pas) es que las nòvas porcassas del Joan, las coneissiái totas ja :D 

Arnaud, m'agradariá un dedicadís especial amb la votz de Manu Theron, mai que mai que Manu Theron es lo cantaire mai sensual d'Occitània que m'agrada de li tocar lo pitre quand lo vesi. 

Lo poton, fantons :)

Ecologia Primièr Flòc - Fenhantitge 5en dan

E ben mon pichòt plaser a ieu quand la calor comença de far patir es de me beure un Panaché plan fresc. (e de te far lo rotàs just aprèp)

Alara, l'autre jorn que fasiái las crompas en mai de ma Còca Còla costumièra e de mon aiga que pica preferida, me crompèri un pack de panachats en me congostar per avança.

Meti lo pack dins lo carreton.

E aquí, ulhauç.

Se crompi de panachats en botelha, aquò vòl dire que me caldrà carrejar aquelas putas de botelhas vuèjas fins al contenedor-per-reciclar-lo-veire qu'es al tron de Dieu.

Mièja-vòlta express amb lo carreton!

Tornèri lo pack a sa plaça e ne prenguèri un amb de canetas dedins.

Canetas qu'escamparai dins mon contenedor jaune pas gaire luènh de mon transat. 

Homeeeeeeeeeeeerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr! 

Enriqueta, mas cu es Enriqueta?

Coneissètz lo jornal La Marselhesa?

E ben cada dijòus i a una pagina en occitan que se ditz Mesclum. 

E cada dijòus dins la pagina Mesclum, i a la rubrica "provèrbi".

E cada setmana lo reprovèrbi es "comunicat per Enriqueta Gibelin, de Niça".

Lo primièr còp que legiguèri la rubrica Mesclum, èra en 1998, lo reprovèrbi èra ja a l'epòca "comunicat per Enriqueta Gibelin, de Niça".

Fa mai de quinze ans que i a una vièlha que cada setmana "comunica" un provèrbi per aver son pichòt encadrat dins Mesclum.

Mas es benlèu pas una vièlha. 

Benlèu Enriqueta Gibelin es un nom de còdi coma Eric Dampierre e i a un molon d'Enriquetas Gibelins que mandan caduna son torn un reprovèrbi.

Benlèu que l'Enriqueta la collectèron fa vint ans, qu'èra una vielhòta que coneissiá de reprovèrbis a bodre e que registrèron totes los reprovèrbis e benlèu qu'es mòrta e que ara flipan perque lor demòra pas que quatre reprovèrbis inediches e que se càmbia la provenéncia e que nos marcan "comunicat per Andrieu de Gavaudan, de Barbasta", los legeires ne poirián petar, òm cambia pas vint e sièis ans de reprovèrbis comunicats per Enriqueta Gibelin de Niça coma aquò sens far un comunicat per anonciar que los provèrbis seràn pas mai comunicats per l'Enriqueta, òu.

Benlèu Enriqueta es una femna qu'existís vertadièrament e que te pond un provèrbi cada setmana coma la Pitia de Dèlfas sas senténcias incomprensiblas. 

Benlèu Enriqueta a un email o un compte Facebook. Enriqueta, se legisses aquò, I want to meet you, you are my idòla, i want to take an erootic fòto of your feet with my feet. 

 (o foot, ai pas jamai sachut de qu'èra lo singular e de qu'èra lo plural)

Margarida Ter

La Bruèissa me diguèt que me caliá pas far una fixacion sus Margarida, que benlèu descobririái lo ligam margaridesc mai tard. Aquò's las bruèissas, t'escampan una conariá que te va angoissar pendent de setmanas, que vas enquestar per trobar la solucion, que ne faràs de cachavièlhas puèi te ditz "non, mas òm se'n caga de çò que te disi". Urosament que la pagui pas la consultacion, ten! 

Mas soi segura qu'avètz pas comprés de qu'es lo "ligam margaridesc tardièr". Explicacion per l'exemple: te pòdi aver una relacion amb una Kevina e, al cap de trenta-cinc ans de maridatge, me trachar que sa mameta aviá dich a sa maire que la poirián sonar Margarida e que doncas dins una autra dimension, Kevina se ditz Margarida. Avètz comprés? Oè, es bastard.

Doncas ara, en mai de saber lo pichon nom, me cal saber se son rèire-oncle se ditz pas Margarit, se dins una vida anteriora se disiá pas Margareth o se quand èra pichona aviá pas una pepeta o una cata nomenada Margarida.

Vòli pas dire è, mas amb un mascle, es plan mai aisit : lo titolet dins lo trauc e fai-tirar Marius!

Soi una star! (mas pas de l'X)

Dins l'emission excellenta de CFM L'occitan pels nulasses, de mascles parlan de ieu! (yesssss, dos mascles parlan de ieu!)

Ra, coma soi tròp tròp tròp contenta! 

(yesssss, dos mascles parlan de ieu!)

Podètz escotar l'emission en cliquant aquí, la podètz podcastar e l'afichar dins vòstra cambra.(yesssss, dos mascles parlan de ieu!)

E veiretz coma a un moment, lo bravet que comença de parlar de mon blòg meravilhós (poton a tu, ieu tanben t'aimi) se fa copar la paraula per l'autre que li fa "ta gueule le mongolien, parles pas d'aquò".

Raaaa, fuck la censura sud-avaironesa!

Mas nooooon! 
Lo sud-avaironés es finòt : èra per parlar mai de ieu de mon blòg mai tard  dins l'emission en dire qu'aquò's super, qu'aquò's genial. Vos disi pas coma me sentissi pas mai pissar. 

Mercés Fantons :)))))

E se tu tanben, cèrcas sus Google lo sit de Tripou Postal, soi disponibla dissabte per me maridar amb tu.  

sus un pilièr setòri...

un còp de mai

Armas sensiblas, legiscatz pas la seguida. 

Ièr de matin, me levèri que i aviá un tren d'arrestat davant l'ostal. En general, aquò's pas bon signe. 

E veguèri passar lo contrarotlaire, los pompièrs e la gendarmariá. 

Quauqu'un a decidit d'arrestar aquí son camin e a causit lo biais que manca pas. 

Mas a causit lo biais tanben mai crudèl pels autres.

Pensi al menaire del tren que vei una persona morir jos sos uèlhs sens poder faire pas res mai que klaxonar tant e mai puèi barrar los uèlhs e las aurelhas. 

Pensi al mond dins lo tren que sentisson lo chòc del còs contra la maquina. E pòdon pas res faire que subir.

Pensi a aquela paura dròlla qu'èra d'astrencha per aquesta dimenjada de l'Ascencion. Sus sa gileta fluorescenta scnf èra marcat "cap d'incident local". Li auràn dich sos caps "te'n fagas pas, tot se passarà plan". 

S'arrestèt davant mon ostal e me demandèt cossí s'anava sus la via. Per la pòrta. Avètz la clau? Quina clau? Mas sabètz, lo còs es pas aquí, es mai luènh. Mas lo tren es aquí. Òc, vertat, lo tren es aquí, mas lo còs es mai luènh. Lo tren frena, tusta e s'arrèsta plan mai luènh aprèp l'accident. A bon? Mas ont me cal anar alara? Li expliqui mai o mens ont deu èsser lo còs, que veirà los pompièrs. Se'n va lèu-lèu. Li cridi "bon coratge". 

Me'n vòli de l'aver pas prevenguda de çò qu'anava trobar.

Me'n vòli de l'aver pas preparada. De li aver pas anonciat qu'anava veire un chaple sens nom. Qu'anava trobar de bocins de carn. Qu'anava veire de causas que la van rosegar pendent de temps...

Quant de temps aviá aquela "cap d'incident local"? 25 ans al maximum. Sortissiá de la fac, de las faudas de sa maire. Semblava pas prèsta per veire aquò e aguèri pas lo reflèxe de la preparar.

Ièr de matin, una persona deciguèt de morir.

Ièr de matin, me manquèri.

Ièr de matin, una jovenòta prenguèt un brave tust a l'èime. 

Jovenòta-cap-d'incident-local-per-la-dimenjada, benvenguda dins la vida. 

Margarida bis

Vos sovenètz de l'istòria que vau rescontrar Margarida, la femna de ma vida? 

E ben l'autre jorn dins una serada, arriba una femna que coneissiái pas.

Del genre "masclàs".

E sola.

Mon còr fa tifa-tafa.

Mon pichon ieu comença de virar en redond dins mon cap a 450km/h en se dire "ò mila dieus e s'es Margarida??? E se se ditz Margarida, qué fau?"

Arriba.

Me fa lo poton.

Fau la tecnica de "disi mon nom mentre nos disèm bonjorn".

Ela fa parièr.

S'apèla Delfina.

Pfffff!

Futura estèla de l'X

L'autre jorn, passèri a la television.
Just aprèp, lo telefòn tindèt.

 - T'avèm vista a la telé.
- A cool, t'a agradat?
- Oè, vesiam pas que tas popas.

minuta militanta

Lo rectorat de Montpelhièr a pas res comprés. Fan lo contrari dels autres. Quand las regions Aquitània e Miègjorn Pirenèus balhan de mejans a l'ensenhament de l'occitan (dubertura de classas, borsas per preparar lo concors de regents, etc).

Las darrièras nòvas son òrras : un retorn a 25 ans enrè per çò qu'es de l'ensenhament public de l'occitan dins l'acadèmia.

Una peticion es estada mesa en linha. Es urgent de la signar abans la fin del mes de mai. Signatz-la! 

Margarida

Dempuèi que devi rescontrar Margarida, me fau dragar grèu, grèu, grèu. 

E per d'òmes.

Bon, calmem-nos, la màger part son de caramentrants, pas bikables e encara mens maridables. 

Entre l'ensucat, l'ibronhàs, lo fumaire, lo sarkozista e lo fenhant, risqui pas de tirar un còp per festejar la prima ieu.

Mas lo tipe de l'autre ser que me parlèt un brave moment e que segon la Nassa, quitava pas de m'agachar quand parlavi a quauqu'un mai, semblava ni ensucat, ni ibronhàs, ni fumaire, ni sarkozista, ni fenhant, semblava plan simpatic e francament bikable. 

Mas lo Monta-Mametas me diguèt qu'èra una femnassièr. E ieu lo MOnta-Mametas, li fau fisança (cadun monta çò que pòt).


Sequenon, i a l'autre-del-risolet-que-tuga que disi pas res sus el se per cas legiguèsse aquel blòg, que semblava que l'interessavi pas. Quane conàs! 


Mas de qué branda aquela colha de Margarida? 

Cronica respiratòria

Ai passat tot l'ivèrn e tota la prima a tossir. Vau del siròp expectorant (vos cal pas prene del vèrd, es pas bon!) al VicksVaporub o a las pastillas que cal chucar. Tot aquò per de principis a la con :  vau pas al metge s'ai pas 39º de febre. Me rabali amb ma tos e mon raumàs dempuèi sièis meses. Ma maire que cada còp que me vei o m'a al telefòn m'ausís tossir coma se fumèsse dos paquets de Gitanes per jorn me crida d'anar al metge, qu'acabarai amb una bronquiti cronica e que serai plan avançada, ten.

Googlizi "bronquiti cronica".

Es totjorn complicat de demandar a Google de te sortir de diagnostics. Amb internet, te tròbas de malautiás qu'existisson pas. Òc, ieu tanben soi un briconèl ipocondriaca...

Tròbi sus Doctossimo-le-site-pour-les-masos las causas de la bronquiti cronica: 

1) Lo tabat. Fumi pas e ai pas jamai fumat. Mas viviái amb un paire, una maire e un fraire que fumavan a l'ostal (banda de conasses, vos foti un procès se n'ai una de bronquiti cronica).

2)  La pollucion atmosferica e la pollucion professionala. Pròche de la mar, l'aire es netejat... Non?

3) Lo climat umid. Rai.
4) L'ipersensibilitat allergica. Non.
5) Las infeccions respiratòrias a repeticion. Aquò's tossir?
6) Lo sèxe masculin. È? 
Lo sèxe masculin? 
Ont? 
Dins la boca?
Margarriiiiiiiiiiida, te cal arrribar lèu!
7) quicòm mai qu'ai pas comprés.

Bon, lo problèma de tossir, a despart de to have or not to have a cronica bronquiti, es que pòdi pas anar al teatre o al cinèma, que, al catequisme m'ensenhèron de pas faire als autres çò que vòli pas que me fagan. E ieu, lo conàs que tossís al cinèma, ai totjorn enveja de li dire "puta, mas vai crebar mai luènh". 
De còps que i a, manqui d'empatia.

Rebat d'una velha de segond torn

Trobat uèi dins Libé : 

A despart que la dicha Maria fariá melhor de pensar a son percors abans de voler de fascistas al poder, tròbi escandalós que se pòsca trobar quicòm coma l'expression joslinhada dins un jornal coma Libé. Banalizar aquela mena de clichés es favorizar un racisme e un mesprètz que vòlon pas dire son nom e que son de terranha per de mond qu'an agut ja tròp de vòtes al primièr torn. Es de la mena de "los arabs son de raubaires", "dins lo Sud, son de fenhants", "los negres pudisson", o "los asiatics l'an pichòta". Benlèu que lo jornalista s'es volgut venjar de las idèas pudentas de la Maria? E ben es pas una rason. O alara un biais de nos dire que los immigrats d'un còp èra son contra l'immigracion actuala? Quora l'Insop, l'ipsee o los autres faràn un sondatge sus aquò?

***

Me fa pensar a ma maire, lo jorn del primièr torn, que, sul mercat, faguèt un esclandre que manquèt de se castanhar amb una autra vièlha que disiá a qual o voliá plan ausir d'anar votar per Lepen. Ma maire li rebequèt : 

- E volètz votar per Lepen, sètz pas francesa solament! 
- Si, madama, soi francesa ieu! 
- Oè, t'apèlas Carmen Rodríguez, arribères d'Espanha una man davant una man darrièr e vòles votar LePen? Mas que siás colhassa ma paura.

Es lo dialòg que me contèron, me diguèron pas la seguida que ma maire acabèt lo raconte per un "de tot biais, es una conassa aquela".

***

Al telefòn :

- òu Mamet, votères per Melenchon?
- Non, per Hollande.
- (Decepcionada) Vertat ? 
- Mas Papet votèt per Melenchon el 
- Aaaa (L'onor es sauvat), e ben ieu tanben
- Ben ieu aviái tan paur que passèsse pas que votèri per el. Mas bon fin finala, plan de mond votèron per Melenchon, es plan! E deman tornarai votar Hollande, segur.
- Solide, ieu tanben votarai per el.
- Avèm ja preparadas las envolopas per deman! Cal que ganhe, òu. N'i a pro d'aquela drechassa.

La telefonada que me botèt de bona umor :) 

Ma familha que demòra dins Gard fa pas partida dels mai de 30% que votèron pel front nacional. Of!

Per contra, dempuèi lo primièr torn, parli pas mai a mon fraire.

la vida que m'agrada

Lectura ivernala : Anna Odinzowa

Es mon Corrector tant aimat que me mandèt un e-mail en me dire "ooooo, legiguèri aqueste libre, te lo cal legir". Ai pas besonh de mai per lo comandar en tres clics (oè, o sabi, internet es la mòrt de las librariás independentas e cada clic que fau sus Amazòn es una escotelada dins l'esquina dels libraris e a totes mos principis!). L'étrangère aux yeux bleus de Youri Rytkhéou (fa quauques punts al scrabble aquò!) que lo títol de la version originala es Anna Odinzowa, lo nom de la protagonista. Mas perqué los traductors càmbian los títols? Perqué lo tipe a pas servat lo títol original? Aquò fonciona pas sul mercat literari francés d'aver coma títol lo nom d'un personatge? Pasmens, sens soscar : Thérèse Raquin, Le Docteur Pascal, Anna Karénine, Nana, Germinal, Le Père Goriot.... ok, èra a la mòda al sègle XIX... Blanche-Neige, Raiponce...

E ben aviá rason mon Corrector tant aimat - de tot biais, a totjorn rason aquel òme, el Diablo sabe mas por viejo que por Diablo. Lo quitèri pas lo libre... Pasmens, i cresiái pas gaire quand lo comencèri. 

L'istòria: Anna, russa occidentala, blonda dels uèlhs blaus, estudianta, desbarca al fin fons de l'autre band del país, alai, al Detroit de Bering, just en fàcia d'Alaska (a oè, n'aprenèm sus la geografia russa...), sa tòca: viure amb los aborigèns d'alai, los Tchouktches (es lo mot francés, en anglés es Chuckchi, parièr en espanhòl, Ciukci en italian), un pòble nomad qu'abalís los rèns, vòl viure amb eles, coma eles, parlar lor lenga, vòl èsser una mai de son pòble. Per aquò far, e ben se va maridar amb un d'eles. Lo foncionament del pòble es patriarcal : es una familha gròssa (lo paire, sos enfants, sos felens) que viatja amb sos rèns. La dròlla se marida amb un dels filhs del patriarca. Dins la familha, i aurà d'unas reticéncias fàcia a aquela estrangièra del fisic completament diferent : Anna es l'etnotip de la russa coma las imaginam nosautres, polida, blonda, dels uèlhs blaus, de la pèl blanca mentre que los Chuckchis revertan los Inuits. S'ai fach mon caprici a la debuta del pòst contra la causida del traductor es perque me sembla que sa causida resumís lo personatge a sa diferéncia fisica, e lo títol original, amb son nom, englòba tota sa personalitat e sa vida, excepcionala. Es etnografa e tota la primièra part del libre, sentissèm son ambicion de venir la referéncia dins sa disciplina : serà the etnografa qu'aurà capitat de comprene melhor lo pòble chuckchi perque aurà viscut amb eles e serà una d'eles. Mas, fin finala, las causas evoluisson... Ne vòli pas tròp contar per pas vos gastar lo plaser de descubrir las aventuras, perque, d'aventuras, de rebombiments, d'amor e de suspens n'i a a bodre dins aqueste huis clos al bèl mitan de la tondra. Dos o tres mots juste sus çò qu'èra tras qu'interessant! Ja, descubrissèm un pòble, son biais de viure e sas cresenças, lo chamanisme (dedicadís especial a mon amiga la Bruèissa), al passatge, descubriguèri que i aviá una vida alai... ieu cresiái qu'èra un pauc coma sus Mars. 

Tanben, lo "chòc de las culturas", pas entre Anna e sa nòva familha, non pas, mas entre lo regim sovietic e lo pòble Chuckchi : dins lo libre, sèm a una epòca que lo regim vòl far de saipasquékoz ont se comunautarizarián los rèns, ont lo mond viurián e trabalharián ensem, un biais de far pas gaire compatible amb lo biais dels Chuckchis que d'unes "desèrtan" e fugisson dins la tondra per contunhar sa vida, la qu'an totjorn aguda, i son caçats, per èsser castigats, per de chuckchis raligats a la bona causa del govèrn que pensan qu'es tan modèrn e melhor de far lo rus que d'èsser chuckchi... 

E fin finala, aqueste libre agradarà al mond que legisson los romans per las istòrias, volètz d'amor, auretz d'amor, volètz d'aventuras e de reviraments de situacion, n'auretz mas i trobaretz tanben un contengut istoric  plan interessant. I creguèri tant, es tan plan bastit lo libre, que cresiái qu'èra una istòria vertadièra, mas non, trobèri pas enluòc la mencion "basat sus de faches reals". 

A despart de la vida estrambordanta d'Anna Odinzowa, Youri Rytkhèou nos conta un moment de la vida de son pòble : la debuta de la fin. 

Evidentament, tota semblança amb una situacion mai pròcha geograficament seriá pas que coïncidéncia.

L'Etrangère aux Yeux Bleus, Youri Ritkhéou, Actes Sud, 2001, colleccion Babel.

Vòli pas pagar

Profiechi d'aqueste jorn especial per vos far resson d'una rebellion ciutadana qu'es a crèisser en Catalonha e qu'ai pas res legit aquí dessús dins la premsa non-catalana, tròp ocupats que son totes a parlar dels Guinhòls : lo No Vull Pagar ("vòli pas pagar"). 

Los Catalans vòlon pas mai pagar los peatges de l'autorota. Un comencèt. Arribèt al peatge. Li diguèron "fa tant", lo tipe diguèt "vòli pas pagar". E publiquèt aquò sus internet en dire que se totes fan parièr, arrestaràn d'èsser raubats per aquelas autopistas. E ara, de centenats d'automobilistas prenon l'autorota, e, un còp al peatge, dison aimablament "vòli pas pagar".

Perqué vòlon pas pagar? Ja sul principi, sèm totes d'acòrdi que nos fa mal al cuol a cada còp que pagam l'autorota. Mas an mai d'arguments... : a la basa, los peatges èran aquí per amortizar lo còst de las autopistas, e, o cal plan dire, son amortizadas dempuèi bèl brieu. Mas mai que mai, Catalonha es la sola comunautat autonòma d'Espanha ont cal pagar l'autorota. Per exemple, dos tèrces del malhum autorotièr catalan es pagant contra 3% de las autorotas de la comunautat de Madrid. Veiretz las chifras e d'autras rasons per "vòli pas pagar" aquí.

Se son organizats lo mond per saber de qué riscavan a pas pagar l'autorota, e ben riscan pas res.

Podètz veire a aqueste article de Vilaweb las vidèos del monde qu'an dich de non.

E se ne volètz saber mai, podètz consultar los sits novullpagar.cat, proupeatges.cat e l'indispensable Vilaweb.

E ben aquel moviment ciutadan non organizat qu'a montat en poténcia me daissa plan admirativa dels catalans. A un moment, èsser pro de dire non per arrestar çò que nos sembla injust. Aver las colhas e/o l'intelligéncia de dire basta. E o far totes ensem.