Marrida reputacion

Lo jorn de Totsants, normalament, lo mond van visitar sos mòrts. Ieu anèri veire ma mameta, qu'es plan viva.

Quand vau veire ma mameta, vesi tanben mas doas tantas qu'aimi fòrça.

M'aviá telefonat ma grand, confla d'aver pas de nòvas benlèu, e aviam charrat un bocin al telefòn. Li contèri un pauc ma vida, istòria de dire quicòm. Sabi pas jamai qué li contar al telefòn. 

E quand arribèri, ma tanta me diguèt "e perque te carrejas ton micro-ondas cada jorn?!"

De qué???

Ma mameta contava a qual la voliá plan escotar que carrejavi cada jorn mon micro-ondas al trabalh per me caufar la mangiscla que me pòrti e qu'es per aquò qu'ai l'esquina que me dòl. 

Lo vilatge tot i anèt de sa teoria : 

- Rai, aquò pesa un micro-ondas!

- E lo pòt pas daissar dins un burèu o dins un local lo micro-ondas?

- Mas es pas una pauc colha ta felena de se carrejar lo micro-ondas? Quina borrica!

- Mas n'i a pas de mai pichonèls que pesarián pas tant?

- Cada jorn? Mas quina idèa!?

- E perqué manja pas d'ensaladas o de causas frejas? Aital, auriá pas besonh del micro-ondas! E li fariá pas mai l'esquina!

Me calguèt restablir la vertat. Rai, totes aqueles elements i èran dins ma telefonada. Mas passèron pel prisme auditiu de ma paura mameta, que, non, pèrd pas las pedalas, mas es sorda coma una topina: carregi mon dinnar dins una bostiòta e lo caufi dins lo micro-ondas qu'es dins lo burèu, micro-ondas que portèri un jorn e qu'ai daissat sus plaça. E l'esquina me dòl que la saca pesa... mas pas en causa del micro-ondas! 

- Mas pensatz francament que soi tan nècia coma per faire aquelas causas?!

- ò sas, sabèm pas jamai...

- Me disiái plan tanben que t'aguèsse calgut carrejar lo micro-ondas, manjariás pas que d'ensaladas.

- 'Fant Mamet, me fas una reputacion d'innocenta!

Ela, s'escacalassava.