Passejada a Palavàs

Dimècres amb la Frecolha, voliam anar far una passejada bèla cap a la catedrala de Magalona (quand i anarai, vos farai un rendut compte). Mas te fasiá un ventàs e un freg que finalament decidiguèrem que non, anaviam pas anar se pelar en plen ventàs...
Alara, anèrem faire un torn al pargue novèl k'an fach a Palavàs, lo pargue dau levant o dau ponent, me soveni pas del nom...

Arribèrem, daissèrem la veitura, agachatz un pauc los lampadaris, soi fan!

Akeste pargue dau ponent o dau Levant es pròche del musèu Albert Dubout, qu'es lo castelet que se vei al fons de la fòto:
Lo musèu i anarai un d'akestes jorns... e ne parlarai akí!



Alara, akeste pargue, de qué i avèm vist?
De fach, es pas sonque un pargue amb d'èrbas e de bancs, es tanben çò que dison "un percors de santat". Sas, lo dakòs ont corrisses e ont fas quauques exercicis... (Ieu ai pas jamai vist degun o faire... ). E ben en mai d'i trobar d'èrba, d'arbres, de bancs, d'exercicis de faire, i a tanben d'aucèls e de ponts. Fòtos:





Vistas sus Palavàs:

Al fons, se vei lo fara-restaurant

Conclusion: un pargue agradiu, plan entretengut, en plen ventàs, agradiu pels enfants, mas un pauc akí al mitan del non-res e pas gaire estacat al demai del vilatge.
(me dison dins l'aurelheta que per Palavàs se parla pas de vilatge, emmerdi l'aurelheta, disi coma vòli...)